Γιατί η νίκη της Τζόρτζια Μελόνι δεν είναι νίκη των γυναικών

Οι γυναίκες θα έπρεπε να είμαστε ευχαριστημένες με την ανάδειξη της Μελόνι στην εξουσία; Φτάνει το φύλο για να κατατάξει την νίκη της στην λίστα με τις κατακτήσεις των γυναικών;

Ειδικά στην περίπτωση της Μελόνι μάλλον φαίνεται πως όχι. Η γυναίκα που σκοπεύει να περιορίσει τις εβδομάδες της κύησης στις οποίες θα επιτρέπεται η άμβλωση, που θα προσφέρει οικονομική ενίσχυση στις γυναίκες για να μην διακόψουν την εγκυμοσύνη τους, που θα επανεξετάσει την νομιμότητα του γάμου και της υιοθεσίας για τα ομόφυλα ζευγάρια, που πιστεύει στην «παραδοσιακή οικογένεια» και που συνδέει τις αφίξεις των προσφύγων με «το έγκλημα και την πορνεία» μάλλον δεν δίνει στις γυναίκες και πολλά για να πανηγυρίσουν.

Αν και στην προεκλογική της εκστρατεία η Μελόνι έπαιξε το χαρτί του φύλου της -τόσο αυτό της γυναίκας όσο και αυτό της μητέρας- σύντομα «ανάρρωσε» από την «φεμινιστική» της κρίση και την ημέρα των εκλογών ανάρτησε ένα βίντεο στο οποίο κρατούσε δύο πεπόνια (meloni στα ιταλικά) μπροστά από τα στήθη της δείχνοντας πως μπορεί να αστειεύεται με τον τρόπο που το κάνουν οι άνδρες. «Το να θεωρεί κανείς ότι η εκλογή μιας γυναίκας -οποιασδήποτε γυναίκας- σε ένα αξίωμα είναι κατάκτηση για όλες τις γυναίκες και για τον φεμινισμό είναι κατά την γνώμη μου σεξιστική, γιατί βάζει το φύλο πριν το άτομο, τα πιστεύω του και τις πολιτικές που εφαρμόζει» έγραψε η ιταλίδα δημοσιογράφος Guilia Siviero

Η Τζόρτζια Μελόνι που πολύ νεαρή ακόμη εξέφραζε τον θαυμασμό της για τον Μουσολίνι «την ίδια ώρα που οι συνομήλικοι της άκουγαν grunge και techno» όπως έγραψε η αρθρογράφος της Guardian Australia, Van Badham, μάλλον δεν έχει να δώσει κανέναν λόγο στις γυναίκες για να χαρούν. Το μόνο που κάνουν πολιτικοί όπως η Meloni, η Truss, η Marine Le Pen, η Marjorie Taylor Greene και η Pauline Hansοn όπως άλλωστε και παλαιότερα η Μάργκαρετ Θάτσερ είναι να εμπλουτίζουν τη λίστα με τους ηγέτες γένους θηλυκού χωρίς όμως να κάνουν πολλά για τα δικαιώματα των γυναικών, τις δημοκρατικές, ελευθερίες, το δικαίωμα στην εργασία και την πρόνοια χωρίς διακρίσεις φύλου ή φυλής. Όπως σχολίασε η Giorgia Serughetti, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου που συχνά γράφει για γυναικεία ζητήματα «η νίκη της συντηρητικής Μελόνι δεν ήταν μια νίκη των γυναικών αλλά απλώς ενός ατόμου που τα κατάφερε. Η ίδια η Μελόνι ούτε μιλά για τις μάχες που δίνουν οι γυναίκες ούτε έχει την επιθυμία να γίνει ένα γυναικείο πρότυπο». Με λίγα λόγια Not all women όπως θα μπορούσαμε να πούμε παίζοντας με τις λέξεις.

Πως θα μπορούσε άλλωστε όταν ένας από τους συνοδοιπόρους ομοιδεάτες της είναι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ο άνθρωπος που μέσα από την μιντιακή αυτοκρατορία του και μετά από 40 χρόνια τηλεοπτικών εκπομπών soft porn καλλιέργησε μια κουλτούρα που σαν αποτέλεσμα έχει τα μισά από τα κορίτσια στα δημόσια σχολεία της Ιταλίας σήμερα -σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα- να ονειρεύονται τα γίνουν “vilettas” τα showgirls στα ιταλικά sexploitation σόου. Με το 40% των μητερών να μην εργάζονται εκτός σπιτιού, με τα ποσοστά γυναικοκτονιών και ενδοοικογενειακής βίας να είναι εξαιρετικά υψηλά και με την χώρα να κατέχει την τελευταία θέση στην Ευρωπαική Ένωση όσον αφορά την ισότητα των φύλων «η Ιταλία είναι μια χώρα την οποία έχει ξεχάσει ο φεμινισμός» όπως χαρακτηριστικά έχει ειπωθεί.

Στις ημέρες που ακολούθησαν την εκλογή της, ήταν αρκετά τα δημοσιεύματα που αναρωτήθηκαν αν η Τζόρτζια Μελόνι είναι φεμινίστρια ή τι θα κάνει τελικά για τις γυναίκες και τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή τους. Εκείνη διπλωματικά φρόντισε να απαντήσει ότι οι θέσεις πρέπει να δίνονται σε κάποιον χάρη στην αξία του και όχι στο φύλο. Αξιοκρατία λοιπόν. Πως όμως η αξιοκρατία κατοχυρώνεται όταν άνδρες και γυναίκες δεν έχουν τις ίσες ευκαιρίες να δείξουν την αξία τους. Όταν οι γυναίκες λόγω νομοθεσίας, συστήματος και στερεοτύπων παγιδεύονται σε προδιαγεγραμμένους ρόλους που περιορίζουν την έκφραση, την συμμετοχή και την ίση εκπροσώπηση . Αυτά είναι θέματα που δεν βρίσκονται στην ατζέντα της Μελόνι η οποία την περασμένη Κυριακή κέρδισε μια νίκη που όπως και πάλι η Van Badham εύστοχα έγραψε θύμισε πως «οι γυναίκες μπορούν να γίνουν τόσο απαίσιες και σατανικές όσο και οι άνδρες».

H επανάσταση των γυναικών του Ιράν

Tο έργο της Βελγίδας καλλιτέχνη Edith Dekyndt κάνει τον γύρο του κόσμου και γίνεται viral συμβολίζοντας ιδανικά τον αγώνα των γυναικών του Ιράν.

Η οργή για τον θάνατο της 22χρονης Mahsa Amini ξεσπάει με διαδηλώσεις μέσα και έξω από το Ιράν αλλά και με συγκινητικά και επιδραστικά σκίτσα.

Το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν που δεν δίστασε να ξυλοκοπήσει μέχρι θανάτου μια γυναίκα γιατί δεν φορούσε σωστά την χιτζάμπ της θυμίζει την θέση της γυναίκας σε πολλές μεριές του πλανήτη και προκαλεί θυμό, αγανάκτηση αλλά και την υποστήριξη ανδρών και γυναικών για την κατάφωρη καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών.

Το διαδίκτυο κατακλύστηκε από τα βίντεο γυναικών (αλλά και ανδρών) που κόβουν τα μαλλιά τους ενώ ταυτόχρονα στο μυαλό έρχεται το βραβευμένο στις Κάννες, Περσέπολις, η ταινία animation της Marjane Satrapi που μιλά για το πως ένα κορίτσι μεγαλώνει στην διάρκεια της Ισλαμικής Επανάστασης. 44 χρόνια μετά το καθεστώς αυτό συνεχίζει να δείχνει το βίαιο και αναχρονιστικό πρόσωπο του.

Βλέποντας κανείς φωτογραφίες από το Ιράν πριν την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 δεν μπορεί να πιστέψει το τότε και το τώρα των γυναικών εκεί.

Όλες θυμόμαστε την δημοσιότητα και το ενδιαφέρον για την κυκλοφορία του εξαιρετικού βιβλίου «Διαβάζοντας την Λολίτα στην Τεχεράνη» της Ιρανής Αζάρ Ναφίσι το 2004. Σε αυτό η Ναφίσι καταγράφει τις μυστικές συναντήσεις που είχε κάθε Πέμπτη στο σπίτι της με εφτά πρώην φοιτήτριες της στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης μεταξύ 1995 και 1997 για να διαβάσουν από φωτοτυπίες και να συζητήσουν απαγορευμένα από το καθεστώς βιβλία όπως τα «Περηφάνια και Προκατάληψη», «Ντέιζι Μίλερ», «Μαντάμ Μποβαρί», «Λολίτα». Οι «απόγονοι» αυτών των γυναικών αυτές τις μέρες πλημμυρισμένες από οργή καίνε τα χιτζάμπ τους, κόβουν τα μαλλιά τους και βγαίνουν στους δρόμους για να καταγγείλουν ένα καταπιεστικό καθεστώς και να διεκδικήσουν την ελευθερία τους.

Η Masih Alinejad

Mέρος αυτής της μαχητικότητας είχε από καιρό καλλιεργηθεί χάρη σε μια ιδέα που είχε η αυτοεξόριστη στις Η.ΠΑ Ιρανή δημοσιογράφος Masih Alinejad αλλά κυρίως από το θάρρος και την τόλμη πολλών Ιρανών γυναικών. H Masih μέσω των social media ενθάρρυνε Ιρανές γυναίκες να καταγράφουν τους εαυτούς τους σε βίντεο χωρίς χιτζάμπ και να τις στέλνουν το υλικό. Στην συνέχεια εκείνη ανέβαζε τα βίντεο στους λογαριασμούς της στα social media θέλοντας να πλήξει ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα της γυναικείας καταπίεσης αλλά και του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν.

Oι λογαριασμοί της Masih Alinejad έχουν παραπάνω από 10 εκατομμύρια followers, οι περισσότερες από τις οποίες είναι γυναίκες που ζουν στο Ιράν και έτσι με αυτή της την ιδέα η Alinejad έδωσε την δυνατότητα και σε άλλες γυναίκες να δουν την γενναιότητα και την αμφισβήτηση στον καταπιεστικό κανόνα της χιτζαμπ που έδειξαν πολλές από τις συμπατριώτισσες τους. Άλλωστε όπως η ιστορία αποδεικνύει είτε πρόκειται για την ανάγνωση της Λολίτα του Ναμπόκοφ είτε για το το κάψιμο της μαντίλας η γενναιότητα και η αμφισβήτηση είναι πολύ συχνά μεταδοτικές. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια πρώτη σπίθα.

Γιατί δεν υπάρχει επιτυχία χωρίς ευτυχία

Η ιδρύτρια και CEO της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Mexoxo, Ελπίδα Κόκκοτα, μιλά για το πως οι γυναίκες μπορούν να νιώσουν ελεύθερες και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον.

Όποιος γνωρίζει την Ελπίδα Κόκκοτα σίγουρα δεν ξεχνά το πλατύ χαμόγελο και την θετική ενέργειά της που γεμίζει το δωμάτιο. Η ίδια συχνά στις συνεντεύξεις της επαναλαμβάνει πως οι Ελληνίδες είναι «σταθμοί ηλεκτρικής ενέργειας» και είναι σαν λίγο πολύ να περιγράφει τον εαυτό της. Από το 2013 με τον οργανισμό που δημιούργησε, την Mexoxo, έχει στηρίξει, ενδυναμώσει και προσφέρει μια καλύτερη ζωή σε 27.000 γυναίκες. Αυτό που είναι όμως ακόμη πιο σημαντικό είναι πως αυτό το πετυχαίνει μέσα από μια οπτική που δεν αποδέχεται την επιτυχία αν αυτή δεν συνοδεύεται με την ευτυχία και που στην βάση της έχει την αγάπη και την αποδοχή του εαυτού μας. «To Μexoxo είναι ένας συμβολισμός για το πως πρώτα πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Να προσπαθούμε κάθε μέρα να τον αγαπάμε και περισσότερο. Αυτό είναι μια δουλειά που δεν τελειώνει ποτέ όσο προχωρά η ζωή» όπως μου λέει καθώς συζητάμε στο zoom.

Αυτή η αγάπη για τον εαυτό ενέπνευσε και το όνομα του οργανισμού αφού «Mexoxo»που σημαίνει φιλιά και αγκαλιές στον εαυτό μας, όνομα που η Ελπίδα εμπνεύστηκε από την προτροπή που της έδινε η μητέρα της, κάθε φορά που έπρεπε να φύγει για δουλειά και να αφήσει την μικρή Ελπίδα πίσω. «Αν αγαπάς, φιλάς και αγκαλιάζεις τον εαυτό σου ποτέ δεν θα είσαι μόνη Ελπίδα της έλεγε».

Η Ελπίδα με την ομάδα της Mexoxo

Αυτήν την αγάπη για τον εαυτό προσπαθεί να εμπνεύσει και η ίδια στις γυναίκες που συναντά και προσπαθεί να στηρίξει είτε αυτές προέρχονται από μια μεσοααστική οικογένεια της Αθήνας είτε από τα υποβαθμισμένα slums του Μεξικού. Αυτή η αγάπη για τον εαυτό μπορεί να μεταφράζεται στο να αφιερώσεις λίγη ώρα στον εαυτό σου για να διαβάσεις ένα βιβλίο ή οι ώρες που θα αφιερώσεις για να φτιάξεις ένα πρόχειρο business plan που θα σε φέρει πιο κοντά στο όνειρο σου. «Το να κάνουμε αυτό που αγαπάμε απαιτεί ελευθερία. Δραστηριοποιούμαστε σε χώρες που οι γυναίκες δεν έχουν μάθει στην ελευθερία παρ' όλα αυτά έχουμε διαπιστώσει πως όσες γυναίκες έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν ακόμη και σε πολύ μικρό βαθμό τον εαυτό τους και να νιώσουν ελεύθερες, έχουν καταφέρει να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μια κοπέλα, η Αντιλέν, η οποία ξεκίνησε μαζί μας στο Μεξικό το 2013 και σήμερα έχει μια δουλειά που της αρέσει και βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην Αφρική για εθελοντική εργασία» αναφέρει η Ελπίδα Κόκκοτα.

Ωφελούμενες της Mexoxo στο Evolution Day τον Μάιο

Οι περιπτώσεις γυναικών που ξεκίνησαν από υποβαθμισμένα περιβάλλοντα και κατάφεραν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τον εαυτό τους την έχουν πείσει πως αν και οι εξωτερικοί παράγοντες -πολιτικές και πλαίσια- παίζουν μεγάλο ρόλο είναι κυρίως τα εσωτερικά εμπόδια που κρατούν συνήθως τις γυναίκες πίσω. «Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι τα τελευταία 2000 χρόνια οι γυναίκες μεγάλωσαν με τον ίδιο υποβαθμισμένο ρόλο. Αυτό έχει περάσει στο DNA μας. Αυτό που παρατηρούμε όμως εμείς στη Mexoxo είναι ότι τα εμπόδια είναι πιο πολύ μέσα μας. Όχι ότι το πλαίσιο δεν παίζει ρόλο αλλά έχουμε δει γυναίκες να αναδεικνύονται μέσα από πολύ επιβαρυμένα περιβάλλοντα. Επειδή το έχω δει να συμβαίνει πιστεύω ότι γίνεται». Και το έχει δει να επαναλαμβάνεται από την Κένυα μέχρι το Μεξικό και από την Ινδία μέχρι την Ελλάδα στις αποστολές που έχει αναλάβει η Mexoxo συχνά με την στήριξη μεγάλων εταιρειών όπως η Coca Cola ή η L' Oréal.

Με τον μέντορα της Νομπελίστα Muhammad Yunus

Η ιδέα για την δημιουργία της Mexoxo ξεκίνησε όταν ακόμη η Ελπίδα Κόκκοτα βρίσκονταν στις ΗΠΑ. Μετά την ολοκλήρωση του Μεταπτυχιακού της στην Κοινωνική Καινοτομία, ο μέντορας της κοινωνικός επιχειρηματίας και Νομπελίστας Muhammad Yunus την προέτρεψε να κάνει αυτό που αγαπά. Έτσι η Ελπίδα μετακόμισε στην Τιχουάνα του Μεξικού ένα μέρος που πάντα της ασκούσε μεγάλη έλξη. «Κατανόησα ότι μετακομίζοντας στο Μεξικό θα ήμουν μέσα στο πρόβλημα των υποβαθμισμένων περιοχών στα slums αλλά ταυτόχρονα θα είχα και πρόσβαση σε μια πιο ανεπτυγμένη χώρα, τις ΗΠΑ, έστω να μπορώ να έχω στήριξη, όχι μόνο οικονομική αλλά και στις εκπαιδεύσεις. Επιπλέον γνώριζα πως στο Μεξικό υπήρχε μια κοινότητα Αμερικανών με πολύ φιλελεύθερες ιδέες, που έχουν φιλανθρωπική δράση και στηρίζουν τον πληθυσμό».

Έτσι ξεκίνησε την δράση της η Mexoxo. Ενδυναμώνοντας γυναίκες αξιοποιώντας μεταξύ άλλων την signature εκπαίδευση του οργανισμού «Break Your Ceiling» που βοηθά τις γυναίκες να αναπτύξουν την προσαρμοστικότητα και την κατανόηση για κάθε τι νέο που έρχεται στην ζωή τους και να τους μάθει πως να ξεπερνάνε τα όρια τους

Με τον Μπιλ Κλίντον

Εννιά χρόνια μετά, σήμερα, η Mexoxo -με μεγάλη υπομονή και επιμονή- έχει καταφέρει να έχει την στήριξη μεγάλων εταιρειών. Ποιο όμως ήταν το μυστικό που το έκανε αυτό εφικτό. «Το μυστικό είναι να σκέφτεσαι πως το όχι, δεν είναι όχι. Είναι όχι σήμερα. Την στιγμή που ακούμε το όχι πρέπει να βγάλουμε λίγο τον εαυτό μας στην άκρη. Να σκεφτούμε πως δεν αφορά εμάς προσωπικά αλλά μπορεί να μην είναι κατάλληλη η στιγμή ή το πλαίσιο. Μπορεί και κάτι να μην παρουσιάσαμε σωστά. Οπότε μπορούμε να κάνουμε διορθωτικές αλλαγές. Το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα με 60 γυναίκες ήρθε μετά από τρία χρόνια συνεχόμενων και απανωτών όχι».

Πρόσφατα η Mexoxo υλοποίησε σε συνεργασία με τη Lancôme ενέργεια Write Her Future ενδυναμώνοντας 1000 Ελληνίδες. Οι ιστορίες των 15 πιο δεσμευμένων και αφοσιωμένων στον στόχο τους θα προβληθούν για να εμπνεύσουν και άλλες γυναίκες. «Οι ιστορίες εμπνέουν και στόχος είναι να προβάλλουμε όχι μόνο το πρότυπο της επιτυχημένης leader αλλά και του καθημερινού ανθρώπου που είναι επιτυχημένος επειδή είναι ευτυχισμένος».

Το επόμενο βήμα για την Mexoxo είναι ένα νέο πρόγραμμα σε συνεργασία με το Coca Cola Foundation που απευθύνεται σε 9000 φοιτήτριες στην Σαουδική Αραβία θα πραγματοποιηθεί μέσα στο 2022 και το 2023 και θα αφορά τους τομείς του business και του sports management.