Προκήρυξη υποτροφιών του Ιδρύματος Ωνάση '22-'23

Η Πόλη του Αύριο ανοίγει ξανά τις πόρτες της και προσκαλεί νέους ανθρώπους με καινοτόμες ιδέες και λαμπερά μυαλά να την κατοικήσουν.

Το Ίδρυμα Ωνάση ανακοινώνει το πρόγραμμα υποτροφιών ακαδημαϊκού έτους 2022-23. Πιστεύοντας ότι η καλύτερη εκκίνηση είναι οι ίσες ευκαιρίες, το Ίδρυμα Ωνάση, στο πλαίσιο εκπλήρωσης των όρων της Διαθήκης του Αριστοτέλη Ωνάση, έχει καθιερώσει από το 1978 ένα ολοκληρωμένο και αξιοκρατικό πρόγραμμα που επιτρέπει σε Έλληνες και αλλοδαπούς επιστήμονες να συνεχίσουν τις σπουδές τους και να προχωρήσουν την έρευνά τους. Τα Προγράμματα Υποτροφιών προς Έλληνες και αλλοδαπούς προκηρύσσονται κάθε χρόνο βάσει του στρατηγικού σχεδιασμού του Ιδρύματος. Από το 1978 έως σήμερα, το Ίδρυμα Ωνάση έχει χορηγήσει περισσότερες από 7.400 υποτροφίες σε φοιτητές, ερευνητές, καλλιτέχνες και επιστήμονες.

O Ανδρέας μελετά την επιδημιολογία και χτίζει γέφυρες με τη γνώση του. Ο Σπύρος κάνει έρευνα στη βιοχημεία και ανοίγει νέους δρόμους με τις καινοτόμες ιδέες του. Η Κατερίνα εμβαθύνει στη σχολική ψυχολογία και δημιουργεί γερά θεμέλια με τη σκέψη της. Εκείνοι, μαζί με άλλους 7.408 κατοίκους, μένουν στην πόλη του αύριο, στην πόλη των Υποτρόφων του Ιδρύματος Ωνάση. Οι κάτοικοι αυτής της πόλης δεν σταματούν ούτε στιγμή να εξελίσσονται, να καινοτομούν, να αριστεύουν και να αλλάζουν την κοινωνία προς το καλύτερο.

Η πόλη του αύριο μεγαλώνει χάρη σε εσάς. Οι αιτήσεις ξεκίνησαν.

Οι υποψήφιοι παρακαλούνται να διαβάσουν προσεκτικά το κείμενο της ανακοίνωσης υποτροφιών που αναφέρει τους όρους και προϋποθέσεις χορήγησης υποτροφίας και τις διαθέσιμες ειδικεύσεις και επίπεδα σπουδών πριν τη συμπλήρωση και υποβολή της ηλεκτρονικής αίτησης.

Για περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με την τρέχουσα προκήρυξη υποτροφιών, τους σχετικούς όρους, την αίτηση και τα δικαιολογητικά παρακαλούμε να ανατρέξετε στις Συχνές Ερωτήσεις και στον Κανονισμό Υποτροφιών ή να επικοινωνήσετε με το Τμήμα Υποτροφιών μέσω e-mail στη διεύθυνση scholarship.applications@onassis.org ή μέσω τηλεφώνου στο +30 210 37 13 053, -054, -055, -056, -057.

Oι υποτροφίες απευθύνονται σε όσους έχουν ελληνική ιθαγένεια ή/και εθνικότητα ή έχουν αποφοιτήσει από ελληνικό πανεπιστήμιο και είναι κάτοχοι απολυτηρίου Ελληνικού Λυκείου, ανεξαρτήτως ιθαγένειας, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν νόμιμη άδεια διαμονής στην Ελλάδα.

Η προθεσμία υποβολής αιτήσεων και λοιπών δικαιολογητικών λήγει στις 28 Φεβρουαρίου 2022. Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν μετά τις 15 Ιουλίου 2022, μέσω της ιστοσελίδας του Ιδρύματος Ωνάση. Δεν γίνονται δεκτές αιτήσεις μετά τη λήξη της προθεσμίας υποβολής.

Ιστορίες για την γυάλινη oροφή

Είκοσι γυναίκες σε πρώτο πρόσωπο μοιράζονται την δική τους αλήθεια για την γυάλινη οροφή μέσα από την εξαιρετική έκδοση Womathon.

Δεν υπάρχει κάτι πιο επιδραστικό από μια δυνατή ιστορία. Μια συναρπαστική αφήγηση μπορεί να σε συγκινήσει, να σε επηρεάσει, σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και να αλλάξει τη ζωή σου. Είναι ταλέντο το να ξέρεις να διηγηθείς μια ιστορία. Ένα ταλέντο που αναμφισβήτητα έχει η Αγγελική Κοσμοπούλου, εμπνεύστρια και ιδρύτρια του Storymentor. Μια γυναίκα φύσει και θέσει μέντορας, έμπνευση για τους ανθρώπους που έχουν την τύχη να την γνωρίσουν, η οποία σε όλη την διάρκεια της καριέρας της λέει ιστορίες είτε από την θέση της υπεύθυνης επικοινωνίας, είτε από αυτήν την εκτελεστικής διευθύντριας στο Ίδρυμα Λασκαρίδη, είτε ταξιδεύοντας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας για να συλλέξει πλαστικά σκουπίδια δίνοντας το μήνυμα για ένα μέλλον χωρίς πλαστικό. Στο πρόσφατο project του Storymentor, με τίτλο Womathon επέλεξε να ζητήσει από άλλες γυναίκες να πουν την ιστορία τους. Γυναίκες «ανώνυμες» «απλές, καθημερινές» που δεν βρίσκονται στα φώτα της δημοσιότητας αλλά διαγράφουν την πορεία τους σε δύσκολους ανταγωνιστικούς στίβους, παλεύουν, δοκιμάζονται, επιτυγχάνουν, αποτυγχάνουν, δεν τα παρατούν, προσκρούουν σε εμπόδια, τοίχους, γυάλινες οροφές. Η έκδοση Womathon μέσα από είκοσι ενδιαφέρουσες ιστορίες μιλά για την επώδυνη πρόσκρουση στην γυάλινη οροφή.

H Αγγελική Κοσμοπούλου με την Γιάννα Χορμόβα

Μια Πέμπττη απόγευμα στο Κολωνάκι γυναίκες διαφορετικών ιδιοτήτων, ηλικιών, background συναντήθηκαν για να πουν και να ακούσουν ιστορίες. Ιστορίες με τις οποίες θα μπορούσαν να ταυτιστούν και οι οποίες θα τις έκαναν να νιώσουν ότι δεν είναι μόνες. Γιατί έτσι λειτουργούν οι ιστορίες. Σπάνε την σιωπή αλλά και την μοναξιά. Την εκδήλωση άνοιξε η Γιάννα Χορμόβα, Γενική Γραμματέας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων τονίζοντας την ανάγκη να μην μένουμε στις στατιστικές που επαληθεύουν την γυάλινη οροφή που βρίσκεται ασφυκτικά πάνω από τα κεφάλια των γυναικών αλλά να γίνουν ενέργειες για να την σπάσουμε. Στην συνέχεια η Έλια Ψυλλάκη, καθηγήτρια της Σχολής Χημικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Κρήτης η Βιβή Ανθοπούλου, Διευθύντρια του Ιδρύματος Λαμπράκη αλλά και η Χρύσα Καρακόιδα , δικηγόρος παρ Αρείω Πάγο μοιράστηκαν τις δικές τους ιστορίες γυάλινης οροφής αναφερόμενες και όλα τα στερεότυπα που χρειάστηκε να καταρρίψουν σε μάχες που δίνονταν σε γραφεία, συμβούλια, πρυτανείες και corporate περιβάλλοντα.

«Μα τι άλλο θέλεις πια; Δεν σου φτάνει αυτή η θέση;». «Γλωσσολόγο προσλάβαμε, όχι γλωσσοκοπάνα», «Γιατί δεν κάθεσαι σπίτι να μεγαλώσεις τα παιδάκια σου» «Να φωνάξεις τον μηχανικό. Εσύ είσαι κοριτσάκι, δεν είσαι μηχανικός » ήταν οι φράσεις με τις οποίες επέλεξε να ξεκινήσει την παρουσίασή της η Αγγελική Κοσμοπούλου. Φράσεις αληθινές που αντιμετώπισαν οι γυναίκες που μοιράστηκαν τις ιστορίες τους στην έκδοση «Womathon. Προσωπικές ιστορίες για τη γυάλινη οροφή» που υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Active Citizens Fund.

Έλια Ψυλλάκη, Βιβή Ανθοπούλου και Χρύσα Καρακόιδα

«Αυτές οι ιστορίες είναι ο κοινός παρονομαστής ανάμεσα σε μια δικηγόρο, μια οικονομολόγο και μια καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο, ανάμεσα σε μια αρχιτέκτονα, μια χημικό και μια διευθύντρια στον κοινωφελή χώρο, γυναίκες φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους μα με κοινές αγωνίες και επιδιώξεις . Μας θυμίζουν ότι οι δυσκολίες μας, τα εμπόδια μας και αυτά που μας θυμώνουν δεν είναι μόνον δικά μας . Αν τα φωτίσουμε με λόγια που λέμε ή γράφουμε λειτουργούν θεραπευτικά για εμάς τις ίδιες και ταυτόχρονα καθοδηγούν άλλες γυναίκες» γράφει η Αγγελική Κοσμοπούλου στον πρόλογο της έκδοσης συνοψίζοντας και τον σκοπό της.

Διατρέχοντας τις σελίδες του βιβλίου και τις διαφορετικές ιστορίες κάθε αναγνώστρια θα πιάσει τον εαυτό της να συμπάσχει, να αγανακτεί, να ταυτίζεται. Με την γιατρό που πέρασαν για νοσοκόμα, την Επιστημονική Σύμβουλο για γραμματέα, την Υπεύθυνη Ομάδας Εργασίας για υπεύθυνη του catering. Με την νεαρή γυναίκα που ντύνεται με αυστηρά ταγιέρ για να κερδίσει την εμπιστοσύνη. Με την γυναίκα που κάθεται στο τραπέζι του Διοικητικού Συμβουλίου και νιώθει αόρατη. Με την επιστήμονα που δεν μπορεί να κάνει την δουλειά της γρήγορα και αποτελεσματικά γιατί δεν έχει βοήθεια με το σπίτι και τα παιδιά. Με τις γυναίκες που χρειάστηκε να παλέψουν με στερεότυπα και προκαταλήψεις ακόμη και στο ίδιο τους το σπίτι.

Η έκδοση Womathon

Οι ιστορίες των γυναικών αυτών εκτός από μια γλαφυρή σε πρώτο πρόσωπο σχεδόν ρεπορταζιακή καταγραφή των καθημερινών προκλήσεων που βιώνουν εργαζόμενες σε διαφορετικούς τομείς είναι και μια θεραπευτική διαδικασία τόσο για αυτές που διηγούνται όσο και για αυτές τις γυναίκες που ακούν τις ιστορίες. Αυτό διαπίστωσαν όσοι και όσες βρέθηκαν εκείνο το απόγευμα Πέμπτης στην εκδήλωση της παρουσίασης του Womathon. Ταυτόχρονα to Womathon γίνεται η αφορμή για να δημιουργηθεί μια ζωντανή και δραστήρια κοινότητα γυναικών που μοιράζεται εμπειρίες, αναζητά αλλά και δίνει έμπνευση, θάρρος αλλά προπάντων λύσεις. Ναι όλα αυτά μπορούν να γίνουν ακόμη και μέσα από μια ιστορία. Μια τέτοια θα μπορούσε να είναι και η δική σου.

Διαβάστε τις 20 ιστορίες του Womathon ζητώντας την ταχυδρομική αποστολή της έκδοσης στο info@storymentor.gr ή στο facebook.com/Storymentor

Παρακολουθώντας το Maid με την κόρη μου

Η Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών είναι η κατάλληλη αφορμή για να δούμε το Maid, ένα ταξίδι μυθοπλασίας στον δυστοπικά και οδυνηρά πραγματικό κόσμο της ενδοοικογενειακής βίας.

Δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα ή αν έπρεπε να το δει. Η ιστορία μιας πολλά υποσχόμενης νεαρής γυναίκας από προβληματική οικογένεια που παντρεύεται και αποκτά πολύ νωρίς παιδί με βίαιο αλκοολικό σύζυγο. Όχι ακριβώς το σενάριο σειράς και ζωής που θα ήθελα να μοιραστώ με την 12χρονη κόρη μου. Δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα να μάθει τόσο νωρίς ότι στον έρωτα τα πράγματα μπορούν να πάνε τόσο λάθος. Μήπως τρομάξει, πληγωθεί, χάσει την αθωότητα της. Ή μήπως τελικά ήταν το μήνυμα που έπρεπε να πάρει; Τι σημαίνει να αφήνεις μια υποτροφία για να παντρευτείς και να κάνεις παιδί τόσο νωρίς; Άλλα κυρίως το τι σημαίνουν οι δυνατές απειλητικές φωνές, οι γροθιές που σκάνε στο τοίχο δίπλα σου, τα σπασμένα γυαλιά στο πάτωμα. Πως είναι το αδιάψευστο σημάδι πως θα έπρεπε να φύγει αμέσως. Εκείνη την στιγμή. Χωρίς καμιά ενοχή και δικαιολογία. Όποια ώρα της μέρας ή της νύχτας. Με ό,τι μέσο, με όσα χρήματα.

Η κόρη μου λάτρεψε την σειρά. Παρακολούθησε με ανησυχία και αγωνία αλλά με σταθερή αισιοδοξία κάθε περιπέτεια αυτής της νεαρής μητέρας που ακολούθησε με θάρρος το ένστικτό της να τρέξει μακριά μαζί με την κόρη της από τον κακοποιητικό άνδρα της. Την γραφειοκρατία της πρόνοιας, την αδιαφορία της οικογένειας της, την σκληρή και άχαρη δουλειά, την συνεχή έλλειψη χρημάτων, τα μικρά χαμόγελα της τύχης και τις απανωτές κακοτυχίες, σίγουρη ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά. «Μαμά μην στεναχωριέσαι στο τέλος θα τα καταφέρει».

Και τα κατάφερε. Κατάφερε να δει καθαρά. Να μην νιώσει ενοχές. Να μην βρει δικαιολογίες. Να μην μπερδευτεί από τα αντικρουόμενα σημάδια. Γιατί αυτό που πάνω από όλα κατάφερε να δείξει το Maid, όπως άλλωστε και η συγκλονιστική ταινία μικρού μήκους που δημιούργησε ο Κέντρο Διοτίμα και η Lacta με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών είναι πως ο κακοποιητικός σύντροφος δεν είναι (πάντα) ένα τέρας με δόντια και νύχια σουβλερά. Είναι αυτός που όταν δεν σου φωνάζει ότι είσαι ηλίθια και δεν σπάει πράγματα, σου λέει ότι σε αγαπάει, ότι σε θέλει μόνο για εκείνον, ότι θέλει να είστε καλά, ζητά συγγνώμη, σου λέει ότι ήταν πολύ κουρασμένος, ότι έχει προβλήματα στη δουλειά, ότι είστε αδελφές ψυχές, φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο. Και ήταν αυτό ακριβώς που θα έπρεπε κάποια στιγμή να εξηγήσω στην κόρη μου αλλά ευτυχώς υπήρξε το Maid να το κάνει , με τον μαγικό τρόπο που η καλή μυθοπλασία καταφέρνει, μιας και δεν νομίζω πως ποτέ θα έβρισκα τα λόγια, την σωστή περιγραφή, τα κατάλληλα παραδείγματα.

Άλλοτε βυθισμένη στην απελπισία και άλλοτε στο δικό της προσωπικό happy place, σε μια ήρεμη λίμνη με το χρυσό φως του ηλιοβασιλέματος να κοιτά τον απέραντο ουρανό ξαπλωμένη επάνω στο κανό της, η ηρωίδα του Maid πάντοτε μαζί με την μικρή της κόρη βιώνει ένα δυνατό συναισθηματικό roller coaster στην πορεία της από την κακοποίηση, στην ελευθερία. Όπως όλες οι αληθινές γυναίκες εκεί έξω που κατάφεραν να φύγουν και αυτήν την στιγμή βρίσκονται σε ένα ασφαλές μέρος με τα παιδιά τους. Όπως είχαν σχεδιάσει να κάνουν αλλά δεν πρόλαβαν οι 13 γυναίκες που μέσα στο 2021 έχασαν την ζωή τους πέφτοντας θύματα γυναικοκτονίας. Όπως εκατοντάδες γυναίκες που βιώνουν τον τρόμο, τον πόνο και την αμφιβολία, ακόμη παγιδευμένες σε κακοποιητικές σχέσεις και σχεδιάζουν κάθε στιγμή της ημέρας τους την απόδραση τους μέσα στο μυαλό τους. Καθισμένες απέναντι μας στο μετρό, περιμένοντας μπροστά μας στην ουρά στο supermarket. Ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρουν να φύγουν όσο ακόμη μπορούν.