top of page

Η Μαρία Χαλκιά γεννήθηκε στην Κάρπαθο και μεγάλωσε με τα στερεότυπα και τις πεποιθήσεις που συχνά συναντάμε στις μικρές κοινωνίες. Σήμερα έχει δημιουργήσει την δική της επιχείρηση Digital Marketing, έχει εκδώσει δύο λογοτεχνικά βιβλία και μιλά για το πως μια γυναίκα μπορεί να πηγαίνει μπροστά κόντρα στους φόβους και στους περιορισμούς.


Μαρία Χαλκιά

Πως αποφασίσατε να φύγετε από το νησί σας;


Θα ακουστεί παράξενο, όμως δεν είχα ποτέ στο δίλημμα για το εάν θα μείνω ή όχι στο νησί. Ο “σπόρος είχε φυτευτεί” ήδη από την παιδική μου ηλικία, μέσα από τις αφηγήσεις του πατέρα μου. Είχε ζήσει στην Αμερική για αρκετά χρόνια και εγώ άκουγα εντυπωσιασμένη όλες τις ιστορίες που μου έλεγε. Από μικρή είχα καταλάβει ότι ο κόσμος μου, δεν μπορεί να είναι μόνο το νησί μου. Το καθοριστικό γεγονός όμως που με έκανε να πάρω την απόφαση ήταν ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στην Αθήνα, όταν ήμουν στο γυμνάσιο. Το είχε διοργανώσει η Βουλή των Ελλήνων, γιορτάζοντας τα 150 χρόνια συνταγματικού βίου στην Ελλάδα. Ήταν μία ανεπανάληπτη εμπειρία για εμένα και τότε ήταν που υποσχέθηκα στον εαυτό μου, ότι θα έρθω να σπουδάσω στην Αθήνα.


Σας φόβιζε η ιδέα να μετακομίσετε στην μεγάλη πόλη;


Είχα πολλά παραδείγματα ανθρώπων από την Κάρπαθο, οι οποίοι είχαν φύγει στο εξωτερικό. Επομένως, το νεανικό μυαλό μου, δεν έβρισκε τον λόγο για τον οποίο ένα κορίτσι μόνο του στην Αθήνα, θα έπρεπε να φοβάται. Ήξερα ότι εφόσον εγώ επέμενα στην απόφαση να φύγω από το νησί, θα έπρεπε να την υποστηρίξω και να αντιμετωπίσω μόνη μου, τον όποιο φόβο.


Αντιμετωπίσατε εμπόδια στους στόχους σας μεγαλώνοντας στην Κάρπαθο;


Το να μεγαλώνει ένα κορίτσι πριν από είκοσι χρόνια σε μία οποιαδήποτε πόλη ή χωριό της επαρχίας, -τις περισσότερες φορές- έρχεται αντιμέτωπο με τα «θέλω» της κοινωνίας που ζει και της οικογένειας του. Στην περίπτωση μου, σοβαρό ρόλο έπαιξε ο θάνατος του πατέρα μου στα 13 μου χρόνια. Τότε, ούτε εγώ πίστευα ότι θα μπορούσα να αφήσω το νησί και να σπουδάσω. Πόσο μάλλον να ανοίξω δική μου επιχείρηση όταν στο περιβάλλον μου δεν είχα γυναίκες επιχειρηματίες ή όταν αυτό θεωρούνταν «μία δουλειά των ανδρών». Ένα ακόμη εμπόδιο που είχα να αντιμετωπίσω ήταν και το θέμα του γάμου και της μητρότητας. Το κατά βάση παραδοσιακό περιβάλλον όπου μεγάλωσα, ωθεί τα κορίτσια από νωρίς προς αυτήν την κατεύθυνση, με το οποίο συμφωνώ εάν είναι κάτι που και οι ίδιες θέλουν. Πιστεύω όμως, ότι δεν υπάρχουν «σωστές ή λάθος ηλικίες» για κάτι τέτοιο και ότι κάθε γυναίκα είναι μία ξεχωριστή περίπτωση και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.


Τι εφόδια σας έδωσαν οι σπουδές σας στο Πανεπιστήμιο;


Το Πανεπιστήμιο πέρα από τις ακαδημαϊκές γνώσεις, μου έδωσε την αυτοπεποίθηση ότι μπορώ να πετυχαίνω πράγματα. Καλλιέργησα ποιότητα χαρακτήρα και επαγγελματικού ήθους. Αγάπη για την δια βίου μάθηση, κάτι που είναι απαραίτητο για την δουλειά μου, σήμερα. Για παράδειγμα από το πρώτο συνέδριο της Google που παρακολούθησα το 2015, όλα όσα είχα μάθει τότε, πλέον έχουν αντικατασταθεί με νέα δεδομένα και γνώσεις τις οποίες συνεχώς θα πρέπει να ανανεώνω και είμαι πολύ συμφιλιωμένη με αυτό.


Με ποιον τρόπο το κάνετε;


Αυτή η συνεχής ανανέωση και επιμόρφωση γίνεται μέσα από τα social media, από σεμινάρια, συνέδρια, webinars, podcasts αλλά και μέντορες που ακολουθώ από Ελλάδα και εξωτερικό. Ακόμα, θεωρώ ότι ορισμένα σημεία του χαρακτήρα μου έχουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη μου. Όπως το πείσμα και η αποφασιστικότητα μου. Η αγάπη για την αλλαγή και το ρίσκο. Η περιέργεια μου και η αγάπη για μελέτη και ανάπτυξη.


Μαρία Χαλκιά


Πως αποφασίσατε να δημιουργήσετε τη δική σας επιχείρηση και ποια ήταν τα πρώτα σας βήματα;


Το να φτιάξω την δική μου επιχείρηση δεν ήταν κάτι που είχα σχεδιάσει από πριν ή είχα προγραμματίσει. Έχοντας σπουδές στην Διοίκηση Επιχειρήσεων, στο Marketing και στα Χρηματοοικονομικά, από το 2008 και μετά άρχισε να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το Digital Marketing. Έκανα λοιπόν στροφή» και άρχισα να εξειδικεύομαι σε αυτό το αντικείμενο. Παρόλου που είχα περάσει από πολύ μεγάλες πολυεθνικές για συνέντευξη δεν κατάφερα να προσληφθώ. Την ίδια εποχή μου έρχεται πρόταση για εργασία στο εξωτερικό μέσω του Linkedin, γεγονός που απέρριψα αμέσως. Ζούσα ήδη μία «ξενιτιά» στην Αθήνα. Τότε ήταν που θύμωσα πολύ και είπα «εάν δεν υπάρχει θέση για μένα στην Ελλάδα, τότε… θα δημιουργήσω εγώ μία θέση για μένα». Ξεκίνησα άμεσα να googlαρω τι χρειάζεται για έναρξη επιχείρησης. Τις επόμενες ημέρες μίλησα με οικογένεια, γνωστούς και φίλους. Άρχισα την ανακαίνιση εκ βάθρων του μικρού σπιτιού που νοίκιαζα τότε, το οποίο ήταν και η πρώτη από τις 3 έδρες μου. Τις επόμενες ημέρες έγινε και επίσημα η έναρξη της Digital routes σε ΔΟΥ, ΕΦΚΑ και επιμελητήριο.


Πως βρήκατε τα κεφάλαια; Το δίκτυο; Τι σας βοήθησε;


Ξεκίνησα με δικά μου κεφάλαια. Δεν κατέφυγα ούτε σε τραπεζικό δανεισμό ούτε σε συγγενείς. Μάλιστα όταν απευθύνθηκα σε έναν σύμβουλο επιχειρήσεων για επιδότηση με το πρόγραμμα γυναικείας επιχειρηματικότητας που έτρεχε τότε, μου είχε πει χαρακτηριστικά ότι καλύτερα να μην προχωρήσω στην έναρξη επιχείρησης. Από την πρώτη ημέρα της έναρξης μου, χρησιμοποιώ τα χρήματα που κερδίζω, για επενδύσεις. Σύγχρονος εξοπλισμός, χώροι γραφείων, εκπαίδευση και νέες συνεργασίες. Αυτά είναι τα σημαντικότερα assets μου.


Πως καταφέρατε να δικτυωθείτε;

Δίκτυο αρχικά δεν υπήρχε. Μόνο οι γνωριμίες που είχα από παλαιότερες δουλειές μου και το πανεπιστήμιο. Το έχτισα σιγά σιγά και συνεχίζω με πολλές δράσεις. Διοργάνωσα το πρώτο δωρεάν σεμινάριο Digital Marketing στον Πειραιά για επιχειρηματίες, σε μία εποχή που πολλοί επιχειρηματίες, δεν το πίστευαν ή γνώριζαν όπως σήμερα. Παράλληλα, στην Digital routes λειτουργεί πολύ το word of mouth.


Τι θα συμβουλεύατε κάποια γυναίκα που σκέφτεται την δημιουργία της δικής της επιχείρησης ;


Θα της έλεγα ότι η επιχειρηματικότητα είναι ένας μαραθώνιος. Θέλει προετοιμασία, σκληρή δουλειά, πειθαρχία, αντοχές, υπομονή, επιμονή κι ανθεκτικότητα. Το να ξεκινήσεις την δική σου επιχείρηση, δεν είναι κάτι εύκολο όμως δεν είναι και κάτι ακατόρθωτο. Απαιτεί θυσίες ώστε να βιώσεις την χαρά και μετά πάλι να προσπαθείς από την αρχή. Θα της έλεγα να διαβάζει, να ενημερώνεται, να βρει τα δυνατά της σημεία και να εξελίξει τα αδύνατα σημεία της. Τέλος, θα της έλεγα ξεκινώντας να μην καταφεύγει σε τραπεζικό δανεισμό και να μένει ξάγρυπνη κυριολεκτικά και μεταφορικά.


Στείλτε μας την δικές σας ιστορίας επιτυχίας ή αποτυχίας εδώ

Με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας τέσσερις γυναίκες μοιράζονται τα μαθήματα ζωής που τους χάρισε η μητρότητα.

ree

ree

Άννα Δάλλα, δημοσιογράφος -συγγραφέας, μητέρα του 12χρονου Θοδωρή και του 9χρονου Αλέξανδρου


H μητρότητα μου έμαθε ότι αν είσαι μάνα δεν υπάρχει περίπτωση να μπεις να κάνεις ένα ντους και να μην μπει κάποιος στο μπάνιο, που θέλει: Να του δέσεις το κορδόνι, να του πεις ποια είναι η πρωτεύουσα της Γαλλίας, πού είναι το κίτρινο αυτοκινητάκι, να κάνει τσίσα του, να μαλώσεις τον αδερφό του γιατί τον έσπρωξε, να σου πει ότι πεινάει, να βγεις για να μπει αυτός… Αν δεν μπει κάποιος στην τουαλέτα, συνήθως επειδή έχεις κάνει επικούς καυγάδες για να μην ανοίγουν την πόρτα του μπάνιου, επειδή έχεις καταφέρει να κλειδώσεις ή επειδή είναι πια τόσο μεγάλοι που δεν τους «επιτρέπεται» να μπουν στο μπάνιο ενώ είσαι μέσα, τότε σίγουρα κάποιος θα σε ρωτάει κάτι επίμονα από το δωμάτιό του, την ώρα που θα τρέχει το νερό του ντους, και το οποίο θα ακούγεται σαν ζήτημα ζωής και θανάτου αλλά δεν θα είναι, όπως θα αντιληφθείς την ώρα που θα βγεις από το μπάνιο με τις σαπουνάδες και θα σε πληροφορήσει ότι αν αύριο φτιάξεις ψάρι αυτός δεν θα φάει… Αν τα παιδιά σου λείπουν από το σπίτι, θα είσαι σίγουρη ότι άκουσες κάποιον να φωνάζει: «Μαμά…» τουλάχιστον δύο φορές –ενώ πλένεσαι. Βγαίνοντας από το μπάνιο θα χαμογελάσεις συνειδητοποιώντας ότι είσαι μόνη σου και θα σκεφτείς ότι σου έλειψαν.



ree

Ελένη Σκαλκώτου, beauty editor, μητέρα του 11χρονου Γιώργου


Θυμάμαι τη στιγμή που πάνω από ένα test εγκυμοσύνης η καρδιά μου κόντευε να σπάσει μέχρι να δείξει θετικό. Τα πρωτόγνωρα συναισθήματα όταν άκουσα τους χτύπους της καρδιάς του. Τον ενθουσιασμό και την χαρά που είχα καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο άγχος που με κυρίευε για να πάνε όλα καλά και να υγιές. Έχοντας μια εμπειρία παλίνδρομης κύησης οτιδήποτε άλλο πέραν της υγείας μου φαινόταν ουτοπικό. Η αλήθεια είναι πως η μητρότητα είναι μια τρελή κούρσα αλλαγών, όπου η μία φάση διαδέχεται την άλλη ξανά και ξανά. Για κανέναν δεν είναι εύκολες οι αλλαγές, πόσο μάλλον η αίσθηση της απόλυτης ευθύνης. Το συνειδητοποίησα όταν κράτησα για πρώτη φορά τον γιό μου αγκαλιά. Η μητρότητα με έχει αλλάξει σαν άνθρωπο. Είναι ο λόγος που έμαθα να «σαμποτάρω» τον εγωισμό μου και να ανακαλύψω ότι έχω πολύ περισσότερη υπομονή και κατανόηση από όσο νόμιζα. Μια αγάπη άνευ όρων που με διδάσκει καθημερινά τη σημαντικότητα των πιο απλών πραγμάτων όπως τη δύναμη που μπορεί να έχει ένα γλυκό φιλί και δυο χεράκια που σε αγκαλιάζουν σφιχτά. Νιώθω ευγνώμων και ευχαριστώ τον Θεό γι’αυτό το θείο δώρο που με αξίωσε να αποκτήσω.



ree

Γιώτα Ταχταρά, Vogue Editor, Communications Coordinator at the University of Michigan, μητέρα του 9χρονου Ορφέα και του 6χρονου Λέανδρου

Η μητρότητα μού έμαθε τα όριά μου, αλλά και την σημασία του να τα υπερασπίζομαι. Μου έμαθε να έχω υπομονή και κατανόηση με άλλους γονείς, αλλά και να διακόπτω όποιον προσπαθεί να μου επιβάλλει την άποψή του (και φυσικά δεν εννοώ την παιδίατρο). Τα παιδιά μου με έμαθαν να μην παίρνω τον εαυτό μου πολύ σοβαρά, αλλά και να ξεχωρίζω τι από αυτά που θέλω να τους πω έρχονται από πραγματική φροντίδα ή πολιτισμικό τραύμα γενεών (η έκφραση “τα αγόρια δεν κλαίνε” που αναβοσβήνει στο κεφάλι μου με νέον γιατί μεγάλωσα με αυτή, δεν έχει ξεφύγει ποτέ από τα χείλη μου). Νόμιζα ότι πάντα δούλευα σκληρά, ότι η δουλειά μου με τα ατελείωτα ωράρια και τους κακομαθημένων συναδέλφους που έριχναν tantrum αν κάτι δεν τους άρεσε θα με είχε προετοιμάσει για την μητρότητα. Τίποτα όμως δεν μπορεί να σε προετοιμάσει. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί καν να σου εξηγήσει την κατακλυσμιαία αλλαγή που θα έρθει στη ζωή σου. Αυτήν την χιονοστιβάδα αγάπης και τρυφερότητας που κάνει κάθε αγωνία να φουσκώνει σαν τεράστιο μπαλόνι (αυτά που θα στολίζεις βραδιάτικα για να τους κάνεις έκπληξη το πρωί των γενεθλίων τους) και σου κόβει την ανάσα με κάθε κακή σκέψη. Και τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για το πόσο αφιλόξενη είναι η Αθήνα για τις μαμάδες με τα μωρά (ράμπες καλυμμένες από μηχανάκια, ανελκυστήρες του ηλεκτρικού που δεν λειτουργούν, αγενείς που ουρλιάζουν στο δρόμο και τρομάζουν τα μικρά, άσχετοι που σου κάνουν παρατήρηση αν δεν τους φοράς κάλτσες --αλλά δεν βάζουν ένα χεράκι να σηκώσεις το καρότσι πάνω από την τρύπα του πεζοδρομίου). Για μια χώρα παύλα μαύρη τρύπα της πατριαρχίας που μας πρήζουν από μικρές ότι ένας είναι ο Σκοπός μας, φαίνεται να το ξεχνούν όταν τελικά γινόμαστε μάνες και χρειαζόμαστε γονικές άδειες (ξέρεις, για να επιστρέψουν τα πλευρά μας στην θέση τους πριν επιστρέψουμε εμείς στο γραφείο), χώρους για θηλασμό, ασφαλείς και οικονομικά προσβάσιμους παιδικούς σταθμούς και ένα τσικ ευκολίας στην καθημερινότητα των λεηλατημένων δημόσιων χώρων που μας κάνουν να νιώθουμε ότι δίνουμε μάχες για μια απλή βόλτα.

Ο Λέανδρος και ο Ορφέας, αυτά τα δύο υπέροχα παιδιά που με έκαναν μητέρα και κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες τους ακούω να χαχανίζουν δίπλα στο κομοδίνο μου καθώς κάνω ότι κοιμάμαι για να τους δώσω χρόνο να αφήσουν τις κάρτες και τα στραβά βαζάκια από πηλό που φτιάχνουν στο σχολείο ειδικά για την την περίσταση, με έμαθαν ότι υπάρχουν καλοί και κακοί Transformers, ότι η μαγική άμμος κάνει το πάτωμα να γλιστράει σαν πάγος για πατινάζ και ότι είναι πιθανόν ο T-Rex να ήταν καλυμμένος με πούπουλα. Κυρίως όμως με έμαθαν πως όλοι αυτοί που μου έλεγαν συγκαταβατικά “θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις” ήταν εκείνοι που δεν είχαν καταλάβει τίποτα απολύτως.



ree

Μαρία Φολά, ΕΕΑ Grants Advisor Πρεσβεία Νορβηγίας, μητέρα της 11χρονης Μελίνας και του 8χρονου Φίλιππου


Δυο ζευγάρια μάτια με παρατηρούν. Τα αυτάκια τους τεντωμένα σε ό,τι λέω ή σχολιάζω, παρόλο που δείχνουν απασχολημένα με το βιβλίο ή το tablet τους. Κι εκεί που δεν το περιμένω, να τη, πετάγεται εκείνη η λέξη ή το σχόλιο που δεν έπρεπε να είχα εκφράσει, παρουσία τους. Τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας και εμείς, η αφετηρία τους. Δεν θα υπήρχαν χωρίς εμάς. Τις συνήθειες που αποκτούν, τις συμπεριφορές που απορρίπτουν, τις αντιγράφουν από εμάς. Όχι επειδή το λέμε, αλλά επειδή το κάνουμε. Κάθε φορά που βάζω τις φωνές, τους μαθαίνω πως για να πάρουν αυτό που θέλουν, πρέπει να φωνάξουν. Κάθε φορά που τους ρωτάω «εσείς τί πιστεύετε;», τους μαθαίνω πως η γνώμη τους έχει αξία. Και κάθε φορά που μου κάνουν μια δύσκολη ερώτηση και δεν απαντάω, τους μαθαίνω να αποφεύγουν την αλήθεια. Όχι, δεν έχω κατακτήσει τη μητρότητα. Είναι διαδρομή καθημερινή, πότε με λιακάδα και πότε με χιονόνερο. Δεν έχω όλες τις απαντήσεις. Κάνω λάθη, μετανιώνω, απολογούμαι. Και μετά έρχεται η αγκαλιά, η εμπιστοσύνη, η αποδοχή. Η χαρά του να ζητήσεις συγγνώμη. Και να δείξεις πως κι εκείνα μπορούν να κάνουν λάθος, να το αναγνωρίσουν και να πάνε παρακάτω. Και μαζί τους, κι εμείς.

Η πρωθυπουργός της Φινλανδίας, της χώρας - πρότυπο στην έμφυλη ισότητα είναι το απόλυτο role model αν και η ίδια αρνείται τον χαρακτηρισμό.


ree

H 36χρονη πρωθυπουργός της Φινλανδίας είναι γυναίκα, παιδί φτωχής οικογένειας, μεγαλωμένη από δύο μαμάδες, η πρώτη από την οικογένεια της που πήγε στο Πανεπιστήμιο και όπως αποστομωτικά απάντησε στον Υπουργό Εσωτερικών της Εσθονίας όταν εκείνος ειρωνεύτηκε την δουλειά που είχε ως ταμίας σε κατάστημα μετά την αποφοίτηση της «είναι περήφανη που ηγείται μιας χώρας στην οποία ένα παιδί από φτωχή οικογένεια μπορεί να μορφωθεί και να πετύχει τους στόχους του. Να γίνει από ταμίας πρωθυπουργός».


Στο πρόσωπο της Σάνα Μάριν καταρρίπτεται αυτόματα κάθε προκατάληψη και στερεότυπο και όλα γίνονται πιθανά κόντρα στις πιθανότητες. Σίγουρη, με καθαρό βλέμμα η Sanna Marin ενσαρκώνει την έμφυλη ισότητα. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή που περιγράφει στην αρχή του άρθρου της στο περιοδικό Time η δημοσιογράφος Lisa Abend. Ήταν 11 μέρες μετά την εκλογή της στο αξίωμα της πρωθυπουργού της Φινλανδίας , τον Δεκέμβριο του 2019 και ο φωτογράφος του περιοδικού Time προσπαθούσε να πείσει την Σάνα Μάριν να πάρει στον φακό μια πόζα τριών τετάρτων με τα γόνατα της ελαφρώς γυρισμένα στο πλάι και τα χέρια σεμνά σταυρωμένα μπροστά της. Εκείνη δεν πείθεται. Αντ’ αυτού κοιτά την κάμερα ευθεία με τα πόδια της ελαφριά ανοιχτά και τα χέρια της να ακουμπούν με σιγουριά στους μηρούς της. «Έτσι θα το κάνατε αν επρόκειτο για έναν άνδρα» του λέει


Οι γυναίκες στην εξουσία


Στην πραγματικότητα η Sanna Marin δεν είχε να ανησυχεί για το πως θα φωτογραφίζονταν ούτε για το αν κανείς θα την υποτιμούσε λόγω του φύλου της. Όχι μόνο στα 34 της έγινε πρωθυπουργός της χώρας της, όχι μόνο ηγείται ενός κυβερνητικού συνασπισμού πέντε κομμάτων τα οποία όλα έχουν αρχηγούς γυναίκες στα 30 τους αλλά επιπλέον ζει σε μια χώρα που αυτό δεν αποτελεί είδηση.



ree

Η ισότητα στην Φινλανδία έχει μια μακρά παράδοση πριν ακόμη γίνει ανεξάρτητη χώρα το 1917. Πιο συγκεκριμένα τo 1906 η Φινλανδία γίνεται η πρώτη χώρα που δίνει πλήρη πολιτικά δικαιώματα στις γυναίκες, το δικαίωμα δηλαδή να ψηφίζουν αλλά και να θέτουν υποψηφιότητα για να εκλεγούν. Έναν χρόνο αργότερα 19 γυναίκες εκλέγονται στο φινλανδικό κοινοβούλιο ενώ σήμερα σχεδόν το 50% των βουλευτών και των υπουργών της Φινλανδίας είναι γυναίκες.


Επιπλέον η Φινλανδία σύμφωνα με την αναφορά του World Economic Forum Global Gender Gap για το 2021 βρίσκεται στην δεύτερη θέση, με το μικρότερο χάσμα μεταξύ των φύλων μετά την Ισλανδία. Είναι σαφές πως η συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική και στην λήψη των αποφάσεων για δεκαετίες έχει συμβάλλει καθοριστικά στην δημιουργία μιας χώρας που είναι πρωταθλήτρια στην έμφυλη ισότητα αλλά και πρώτη μεταξύ 193 χωρών στην βιώσιμη ανάπτυξη, σύμφωνα με την αναφορά των Ηνωμένων Εθνών για το 2021. Ταυτόχρονα είναι η χώρα έχει καταφέρει να πετύχει τους στόχους που έχουν θέσει τα Ηνωμένα Έθνη σε τομείς όπως η υγεία, η εκπαίδευση -το εκπαιδευτικό της σύστημα είναι ένα από τα καλύτερα στον κόσμο-, το νερό, η ενέργεια, η ειρήνη, ο περιορισμός της φτώχειας και η μείωση των ανισοτήτων.


Η προχθεσινή επίσκεψη της Σάνα Μάριν στην Αθήνα, της γυναίκας που σήμερα ηγείται μια κυβέρνησης στην οποία οι 12 από τους 19 υπουργούς είναι γυναίκες υπενθύμισε πέρα από τα κυρίαρχα θέματα της επικαιρότητας το γεγονός ότι μια κοινωνία έμφυλης ισότητας είναι εφικτή. Για την Φινλανδία που είχε πρωθυπουργό γυναίκα άλλες δύο φορές και προηγείται σε όλους τους δείκτες ισότητας των φύλων αυτό είναι απλά η καθημερινότητα. «Είμαστε δεκαετίες πρωτοπόροι στην ισότητα των φύλων. Συνεπώς μια γυναίκα στην πρωθυπουργία δεν είναι τόσο μεγάλο θέμα όσο θα ήταν σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου» ανέφερε η ίδια.


Οι προτεραιότητες της Sanna Marin


Παρ' όλα αυτά ακόμη και εκεί μένουν πράγματα να γίνουν. Στις προτεραιότητες της Marin είναι να κλείσει το μισθολογικό χάσμα (οι γυναίκες εργαζόμενες κερδίζουν €0.83Ά για κάθε €1 που κερδίζουν οι άνδρες) αλλά και να πείσει τους άνδρες να παίρνουν αντίστοιχο χρόνο άδεια πατρότητας με την άδεια μητρότητας που παίρνουν οι γυναίκες. Η Marin πριν την εκλογή της είχε ήδη τοποθετηθεί υπέρ της υιοθέτησης τεσσάρων εργάσιμων ημερών την εβδομάδα ώστε οι γονείς να μπορούν να περνούν περισσότερο χρόνο με τις οικογένειες τους ενώ η κλιματική αλλαγή βρίσκεται επίσης στο κεντρικό σημείο της πολιτικής της ατζέντας.


Για όσους σπεύδουν να την κατατάξουν στην ολοένα και επεκτεινόμενη λίστα με τις νέες και χαρισματικές γυναίκες πρότυπα η ίδια αντιστέκεται με τον ήρεμο και σταθερό, σίγουρο τρόπο της. «Δεν νομίζω πως είναι θέμα φύλου ή ηλικίας για το ότι οι γυναίκες αποτελούν πρότυπα» και συνεχίζει. «Η Γκρέτα Τουνμπεργκ δεν είναι πρότυπο γιατί είναι ένα νέο κορίτσι. Αλλά γιατί είναι μια φωνή για την κλιματική αλλαγή. Μιλάει για θέματα που αφορούν. Αυτό είναι που εμπνέει τον κόσμο».






Anchor 1

Generation Woman: The Feminine Point of View - Women Empowerment Magazine-  Mentoring - Girl's Lifestyle- Female Icons

  • Facebook
  • Instagram
bottom of page