Η βρετανίδα δημοσιογράφος Λόρα Μπέιτς βαρέθηκε να ακούει σεξιστικά σχόλια και είπε να κάνει κάτι για αυτό.
H αλλαγή ξεκινά από τα μικρά πράγματα. Και συχνά η μεγαλύτερη ζημιά γίνεται επίσης από αυτά. Η 26χρονη δημοσιογράφος Λόρα Μπέιτς το κατάλαβε όταν ένα χρόνο πριν, ξεκίνησε την καμπάνια "Everyday Sexism Project".
Σε αυτήν ενθάρρυνε τις γυναίκες να αναφέρουν μικρές ή μεγάλες σεξιστικές συμπεριφορές όπου και να τις είχαν συναντήσει. Αν και ξεκίνησε χωρίς καμία χρηματοδότηση ή δημοσιότητα, το site της σήμερα, έναν χρόνο μετά την δημιουργία του, αριθμεί 25.000 συμμετοχές από δεκαπέντε διαφορετικές χώρες, ενώ τα περιστατικά που μοιράστηκαν οι γυναίκες σε αυτό κυκλοφόρησαν και σε βιβλίο. Είναι σοκαριστικό αλλά μία στις πέντε γυναίκες άνω των 16 στην Αγγλία και την Ουαλία έχει πέσει θύμα σεξιστικών συμπεριφορών. Το γεγονός ότι πολλές από αυτές τις συμπεριφορές θεωρούνται με έναν τρόπο φυσιολογικές ή ασήμαντες συχνά κάνει τις γυναίκες να μην συνειδητοποιούν την κακοποίηση.
«Στόχος του "Everyday Sexism Project" είναι να υψώσει την φωνή του και να πει οτι αυτό δεν είναι σωστό, ακόμη και αν δεν πρόκειται για κάτι πολύ μεγάλο, απαράδεκτο ή σοκαριστικό όπως για παράδειγμα ένας βιασμός. Μερικά από τα περιστατικά που αναφέρθηκαν στο site ήταν αυτά μια μαθήτριας αλλά και μιας ανύπαντρης μητέρας που αναφέρουν περιπτώσεις έντονης πίεσης για σεξ αλλά και αυτό μιας εφημερίου της Αγγλικανικής Εκκλησίας που πολύ συχνά ρωτούσαν αν υπάρχει κάποιος άνδρας για να τελέσει τον γάμο ή την κηδεία. «Τίποτα προσωπικό» της έλεγαν, αναφέρει χαρακτηριστικά. Επίσης η ιστορία ενός άνδρα που δεχόταν συγχαρητήρια γιατί φρόντιζε τα παιδιά του".
Αυτό που η Μπέιτς συνειδητοποίησε όσο καιρό ασχολούνταν με το project είναι πως ο σεξισμός όχι μόνο είναι κάτι που συνεχίζει να υφίσταται -αντίθετα με ό,τι πολλοί πιστεύουν- αλλά και πως λειτουργεί με έναν πολύ υπόγειο, διαπεραστικό και αποτελεσματικό τρόπο. Αυτό που κάποιοι από μας μπορεί να θεωρούμε ασήμαντο, ένα χυδαίο σχόλιο στο δρόμο, ένα χέρι στο μετρό, οι φωτογραφίες γυναικών με μπικίνι στις αθλητικές εφημερίδες ακόμη και ο εορτασμός της "beer and blow job day" μπορεί να βλάπτουν την θέση της γυναίκας. «Συνάντησα περιστατικά γυναικών όπου οι βιαστές τους στην διάρκεια της επίθεσης αναφέρονταν σε σεξιστικές εικόνες από τα μίντια όπως η σελίδα 3 της Sun. Βλέπουμε γυναίκες πολιτικούς να δουλεύουν σκληρά και οι προσπάθειες τους να υπονομεύονται κάθε φορά που τα μίντια αποφασίζουν να μας ενημερώνουν για το τι παπούτσια φόρεσαν και όχι για το τί είπαν» λέει η Μπέιτς.
Τα περιστατικά που αναφέρθηκαν στο site του everydaysexism.com κυμαίνονται από λεκτικές προσβολές μέχρι διακρίσεις στην δουλειά ακόμη και περιστατικά βιασμού. Η Μπέιτς δηλώνει σοκαρισμένη από το γεγονός ότι ακόμη και μαθήτριες είχαν να αναφέρουν περιστατικά παρενόχλησης. Υπάρχουν όμως και τα θετικά πρότυπα ανθρώπων που αντιστέκονται. Όπως στην περίπτωση εκείνης της γυναίκας που κάθε φορά που κάποιος πωλητής στο τηλέφωνο της ζητούσε να μιλήσει με «τον άνδρα του σπιτιού» εκείνη τους έδινε τον εξάχρονο γιο της καθώς και η περίπτωση στην οποία ένας φίλαθλος τηλεφώνησε στους υπευθύνους της ομάδας του να ρωτήσει γιατί τραγουδούν τραγούδια και συνθήματα με μισογυνιστικό περιεχόμενο.
«Αν καθένας που χούφτωνε μια γυναίκα στο μετρό ή της μιλούσε χυδαία στον δρόμο συναντούσε μια οργισμένη αντίδραση από τους περαστικούς, τότε το θύμα δεν θα ένιωθε ντροπή και ενοχή αλλά και ο δράστης θα το σκεφτόταν διπλά πριν το κάνει. Αν οι συνάδελφοι μιας γυναίκας που πέφτει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης στο γραφείο της, την στήριζαν, θα ένιωθε πιο άνετα να το καταγγείλει. Αν τα αγόρια στα πανεπιστήμια απομόνωναν όποιον κάνει σεξιστικά αξία, τότε οι συμφοιτητές τους θα δίσταζαν να το κάνουν" υποστηρίζει η Μπέιτς.
