Η συγγραφέας Βούλα Σωμαρακάκη υπογράφει ως Πουά το πρώτο της βιβλίο και μιλά στο Generation Woman για την ερωτική λογοτεχνία, τη γυναικεία σεξουαλικότητα αλλά και το σεξ σαν έναν τρόπο να γνωρίσεις τον πραγματικό εαυτό σου και να απελευθερωθείς.
Με τίτλο εμπνευσμένο από την πολύκροτη «Ιστορία της Ο» και με στοιχεία που θυμίζουν κάτι από της 50 Αποχρώσεις του Γκρι ένα βιβλίο που ξεκινά από μια ιστορία που μοιάζει συνηθισμένη –γυναίκα γύρω στα 40 παντρεμένη με παιδιά αναρωτιέται αν την ικανοποιεί η ζωή που ζει- καταγράφει με εξαιρετικά ειλικρινή και ενδιαφέρον τρόπο την εξερεύνηση της ερωτικής επιθυμίας, με την ηρωίδα να μεταμορφώνεται και να δοκιμάζει τα όρια και την ταυτότητα της μέσα από την δημιουργία μιας ψηφιακής περσόνας. Το Generation Woman θέλησε να μιλήσει με την συγγραφέα του βιβλίου Η ιστορία της Λ, Βούλα Σωμαρακάκη για την σεξουαλικότητα της σύγχρονης γυναίκας και για το πως το σεξ μπορεί να καταπιέσει ή να απελευθερώσει μια γυναίκα.
Με το βιβλίο σας θέλατε να εξερευνήσετε το είδος της ερωτικής λογοτεχνίας;
Με ενδιαφέρουν όλα είδη λογοτεχνίας και όποτε βρεθώ μπροστά σε κάτι νέο, θα το δοκιμάσω. Υπό αυτή την έννοια είμαι μια αναγνωστική οπορτουνίστρια και χωρίς να έχω μελετήσει σε βάθος την ερωτική λογοτεχνία, έχουν περάσει από τα χέρια μου από ερωτικά Άρλεκιν, λατρεμένος Μαρκήσιος ντε Σαντ ο οποίος απενεχοποίησε την ανθρώπινη διαστροφή, ερωτική ποίηση με Ελύτη, Ρίτσο, Λειβαδίτη και Πολυδούρη, πικρόγλυκο Νερούδα, ταυτόχρονα η περιέργειά μου με οδήγησε στις 50 Αποχρώσεις του Γκρι, οι οποίες είναι και εξαιρετικά εύπεπτες και σε λιγότερο από δύο εβδομάδες είχα διαβάσει όλη την τριλογία. Δεν είμαι η απόλυτη φαν του είδους αλλά εκτιμώ βαθύτατα την ύπαρξή του στον κόσμο.
Πώς ήταν αυτό το προσωπικό σας ταξίδι στη συγγραφή των ερωτικών σκηνών, η έκθεση που ίσως περιελάμβανε αυτό;
Όλο αυτό ξεκίνησε από τη δική μου προσωπική ανάγκη να καταλάβω το σώμα μου και τα όριά μου. Το βιβλίο δεν είναι αυστηρά βιογραφικό, ωστόσο εξελισσόταν και εμπλουτιζόταν από τις δικές μου ανακαλύψεις γύρω από το πώς άρχισα να ερμηνεύω τη δική μου σεξουαλικότητα. Χρειάστηκε να συνομιλήσω με γυναίκες και άντρες που είχαν χρόνια εμπειρία σε διαφορετικές σεξουαλικές πρακτικές και να έρθω κοντά με τη βία που συχνά πηγαίνει χέρι χέρι με την απόλαυση. Για μένα αποτελούσε εντελώς νέο μονοπάτι, το οποίο προσπαθούσα να κατανοήσω. Πώς μπορεί κάτι τόσο επώδυνο να προσφέρει απόλαυση; Αν ο σωματικός πόνος συνδέεται με το μυαλό και με ποιον τρόπο; Τι συμβαίνει στον ψυχισμό μας, Που είναι το όριο μεταξύ απόλαυσης και κακοποίησης; Που βρίσκονται τα όρια και ποιος τα ορίζει; Τι μας κάνει να επιλέγουμε την κυριαρχία στο σεξ και τι την υποταγή; Πως λειτουργεί το switch; Πως ανακαλύπτει κάποιος τι προτιμά και πώς το εξελίσσει αυτό στην πορεία της ζωής του; Τι ρόλο έχει παίξει η πορνογραφία σε όλο αυτό; Μπορεί να είναι κοινωνικά αποδεκτό και πώς συνυπάρχει μέσα σε όλα τα υπόλοιπα που κάνεις, οικογένεια ας πούμε και παιδιά; Φυσικά η έκθεση είναι αναπόφευκτο κομμάτι της έρευνας και αυτός ήταν και ο λόγος που έγραψα το βιβλίο, με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης και της δυσκολίας. Η μητέρα μου ας πούμε διαβάζοντας τις πρώτες πενήντα σελίδες το χαρακτήρισε πορνογράφημα και δυσκολεύτηκε να πάει παρακάτω, είμαι σίγουρη ότι πολύς κόσμος το αντιμετώπισε με τον ίδιο τρόπο, αλλά αυτό είναι μέρος της διαδικασίας και ήμουν αποφασισμένη να μιλήσω ακόμα κι έτσι.
Έχουν οι γυναίκες την ερωτική λογοτεχνία και την πορνογραφία που είναι φτιαγμένη για τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους;
Ευτυχώς τα πράγματα καλυτερεύουν, ωστόσο η βιομηχανία του πορνό ξεκίνησε με στόχο την ικανοποίηση των ανδρών και όχι των γυναικών και για πολλά χρόνια, έως και σήμερα δηλαδή, η μεγάλη πλειοψηφία θα απευθυνθεί στο ανδρικό πέος και θα καθορίσει με αυτόν τον τρόπο την γυναικεία απόλαυση. Δεν θα ξεχάσω την ιστορία μιας κοπέλας με την οποία συνομίλησα και είχε μοιραστεί μαζί μου ότι έμενε χρόνια σε μία σχέση χωρίς να έχει βιώσει οργασμό, καθώς ο σύντροφός της επιθυμούσε να βλέπουν μαζί ένα συγκεκριμένο είδος πορνό για να έρθει εκείνος στην κορύφωση, ενώ για εκείνη δεν υπήρχε καμία περίπτωση να κορυφώσει αλλά θεωρούσε ότι όλα πήγαιναν καλά γιατί για εκείνον όλο αυτό λειτουργούσε πολύ καλά. Στη λογοτεχνία ενδεχομένως τα πράγματα να είναι λίγο πιο διαφορετικά, αλλά πολύ δύσκολα θα γραφτούν ερωτικά κείμενα και ερωτικές σκηνές με γνώμονα τις λειτουργίες του γυναικείου κόλπου και με στόχο την ικανοποίηση αυτού.
Υπάρχουν στερεότυπα και περιορισμοί στην ερωτική επιθυμία των γυναικών;
Αυτό τώρα θα μπορούσε να γίνει και διδακτορική διατριβή, αν και είμαι σίγουρη ότι έχει γίνει ήδη. Είναι σα να ζούμε σε έναν κόσμο που τα πάντα γύρω από το σεξ είναι προκαθορισμένα και απλά μπαίνοντας στον κόσμο των σωματικών απολαύσεων, το εισιτήριο περιλαμβάνει και έναν οδηγό επιβίωσης που καθορίζει τους κανόνες. Όλοι λίγο έως πολύ έχουμε δει, μάθει, ακούσει πώς γίνεται και τι γίνεται αλλά δυστυχώς πολλοί λίγοι θα επιλέξουν να πετάξουν τον οδηγό αυτόν και να δουν τι επιθυμούν οι ίδιοι για το δικό τους σώμα και κάπως έτσι να καταλάβουν τι τους αρέσει πραγματικά, ακόμα κι αν αυτό δε συνάδει με τα κοινωνικά πρότυπα και τον ερωτισμό που εξιδανικεύεται. Πολλές γυναίκες θα μπλοκάρουν τη στιγμή του οργασμού γιατί μπορεί να κάνουν κάποια γκριμάτσα ας πούμε που να τσαλακώσει την εμφάνισή τους, ή να έχουν κάποιους σωματικούς ήχους που μπορεί να μην συνηθίζονται απλά και μόνο επειδή δεν τους έχουν δει ή ακούσει πουθενά.
Πιστεύετε ότι το σεξ που έχει κεντρική θέση στο βιβλίο σας μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα μέσο γυναικείας ενδυνάμωσης και απελευθέρωσης;
Αρχικά είναι πολύ όμορφο να συζητάμε για το σεξ ως μέσο και όχι ως στόχο. Αυτό σημαίνει ότι ήδη έχουμε περάσει από διάφορα μεταβατικά στάδια και ενδεχομένως να διανύουμε μία περίοδο στον κοινωνικό χάρτη, όπου μπορούμε πλέον να μιλάμε ανοιχτά και να προβληματιζόμαστε για τις διάφορες μορφές σεξουαλικότητας, για τα δικαιώματά μας, για την ενημέρωση και για όλα όσα αφορούν το “κρεβάτι” μας με την ευρεία έννοια. Το σεξ φυσικά δεν είναι ένας όρος που ανακαλύψαμε χθες. Ωστόσο, όταν αποφάσισα να γράψω την ιστορία της Λ, ήμουν φοβερά προβληματισμένη κι εγώ για την δική μου σεξουαλικότητα και όλες αυτές τις εμπειρίες που πίστευα ότι με έχουν σε κάποιο βαθμό καθορίσει, σαν να μην υπήρχε κάτι άλλο πέρα από αυτό που ήξερα για να ανακαλύψω και φυσικά αυτό στάθηκε φοβερή αφετηρία για σκέψη και έρευνα. Δεν διανοούμαι ότι υπάρχει τέλος στο τι μπορούμε να ανακαλύψουμε για τον εαυτό μας και για το σώμα μας και πλέον σήμερα είμαι σίγουρη για αυτό. Ταυτόχρονα με την “ανακάλυψη νέων προορισμών” παρατηρούσα ότι όχι μόνο το μυαλό μου άρχισε να ανοίγει και να γίνομαι πιο ανοιχτή στα νέα ερεθίσματα γύρω μου, αλλά υπήρχε μια διαφορετική αντιμετώπιση του εαυτού συνολικά. Άρχισα να καταφέρνω περισσότερα πράγματα στην δουλειά μου, περνούσα ποιοτικότερο χρόνο με την οικογένειά μου, υπήρχε ένας κατακλυσμός ορμονών πιθανότατα που δημιουργούσε μια διαφορετική ενέργεια γύρω μου και έτσι άρχισα σιγά σιγά να εκπέμπω θετικότερη ενέργεια, να βλέπω και να αντιμετωπίζω τον κόσμο διαφορετικά. Ενδεχομένως λοιπόν, το σεξ να μπορεί να λειτουργήσει ως τέτοια αφετηρία. Ασφαλώς όχι από μόνο του, αλλά σε ένα ολιστικό επίπεδο να μπορεί να σταθεί μέσο ενδυνάμωσης και απελευθέρωσης. Ας μην ξεχνάμε τι είχε συμβεί την δεκαετία του 60 και πώς ένα ολόκληρο ρεύμα άλλαξε τον τρόπο που απολάμβανε ο κόσμος το σεξ μέχρι τότε. Κατά την ίδια έννοια, ίσως βρισκόμαστε μπροστά σε μία αντίστοιχη σεξουαλική επανάσταση, όπου πρέπει να αφήσουμε το σεξ με τους παλαιούς όρους και να αρχίσουμε να συζητάμε για μια σεξουαλική απελευθέρωση που προχωρά παράλληλα με τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές.
Η κρίση των 40 ή 50 μπορεί να λειτουργήσει σαν μια επανεκκίνηση που θα μας οδηγήσει σε μια πιο αυθεντική και απελευθερωμένη ζωή;
Η ηλικία από μόνη της δεν θα κάνει θαύματα. Οι αλλαγές έχουν μακρινή αφετηρία και συμβαίνουν σταδιακά. Το μπαμ γίνεται κάποια στιγμή και κάνει θόρυβο. Τώρα αν συνήθως συμβαίνει κοντά στα 40, είναι ίσως γιατί κάπου εκεί γύρω, η ζωή μας έχει βρει να έχουμε ή να μην έχουμε δουλειά, οικογένεια, παιδιά και αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε τι φταίει και είμαστε τόσο διαφορετικοί από αυτό που ήμασταν ή από αυτό που σκεφτόμασταν ότι θα γίνουμε. Και ας μην ξεχνάμε ότι κάθε αλλαγή απαιτεί γενναιότητα. Όπως και να έχει αυτό που λέω πάντα είναι, οποιαδήποτε αλλαγή μας συμβαίνει και όποτε μας συμβαίνει, είναι καλοδεχούμενη και την αγκαλιάζουμε, παίρνουμε τον χρόνο μας και προχωράμε παρακάτω με τα νέα μας εφόδια, εξασφαλίζουμε έτσι έναν νέο εαυτό καθώς γινόμαστε η καλύτερη βερσιόν του εαυτού μας.
Το βιβλίο Η Ιστορία της Λ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκης.