Η ιδέα μια ομάδας νέων γυναικών (και ανδρών) δημιούργησε το H3RS, έναν οργανισμό που βοηθά να πιστέψουμε στα όνειρα μας και να ορίσουμε την ζωή μας όπως εμείς θέλουμε.
Τις γνώρισα μέσα από το άρθρο με τον καταπληκτικό τίτλο Οι γυναίκες που έρχονται της συναδέλφου και φίλης Γιώτα Ταχταρά η οποία κάποιους μήνες πριν έγραφε. «Πριν λίγες μέρες μιλούσα για ώρες με τις ιδρύτριες ενός οργανισμού γυναικείας ενδυνάμωσης, το H3RS (h3rs.org). Από την πρώτη φορά που συνάντησα αυτές τις νεαρές γυναίκες, όλες γεννημένες αφού είχα γίνει εγώ φοιτήτρια, δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι ότι αυτή η ομάδα είναι ένας βασικός λόγος να χαμογελάμε για το μέλλον. (...) Σκέφτομαι πως όταν ήμουν εγώ στην ηλικία τους περιφερόμουν από καφέ σε καφέ χωρίς ιδέα για το πώς να αλλάξω τον κόσμο, χωρίς καν την υποψία ότι μπορούσα να το κάνω».
Όντως για την Έφη Μακαμτζή, ιδρύτρια του H3RS τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Όταν το 2017 και ενώ έκανε την πτυχιακή της εργασία στο Πολιτικό του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας έπεσε η ίδια θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης ένιωσε πως οπωσδήποτε έπρεπε να κάνει κάτι για αυτό. «Μαζί και με δύο άλλα μέλη, ιδρύσαμε το She & He και ασχοληθήκαμε κυρίως με το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πέρσι το καλοκαίρι δώσαμε μια νέα κατεύθυνση στην οργάνωσή μας και επικεντρωθήκαμε σε σεμινάρια γυναικείας επιχειρηματικότητας & στην συμπερίληψη. Αυτά τα δύο είναι άλλωστε θεωρώ τα δύο βασικά θέματα στα οποία πρέπει να δοθεί έμφαση σήμερα».
Αυτά ήταν και τα δύο θέματα που άγγιξε η σειρά σεμιναρίων Empowering Her που έγινε τον Φεβρουάριο του 2021 για δεύτερη χρονιά. «Η αίσθηση που έχω γνωρίζοντας και συζητώντας με τις νέες γυναίκες που συμμετέχουν στα σεμινάρια αυτά είναι πως υπάρχει ένα μεγάλο κενό στην εκπαίδευση και την αυτοεκπαίδευση των γυναικών για το ποια είναι τα δικαιώματα τους. Θέλει πολύ δουλειά ακόμη για να μπορέσει μια γυναίκα που πέφτει θύμα catcalling να απαλλαγεί από τις ενοχές, τις αυτοκατηγορίες, τις σκέψεις για το τί φοράει και τί ίσως θα έπρεπε να φοράει. Όταν η αυτοεκπαίδευση επιτευχθεί σε μια ανάλογη περίσταση οι σκέψεις της θα είναι τελείως διαφορετικές. Το επόμενο βήμα μετά την αυτοεκπαίδευση και την ενδυνάμωση είναι η δράση. Το να αποφασίσει για παράδειγμα μια γυναίκα να ιδρύσει μια οργάνωση γυναικείας ενδυνάμωσης ή να σπουδάσει νομική για να υπερασπίζεσαι γυναίκες που το έχουν ανάγκη ή να γίνει ψυχολόγος και να προσπαθήσει να αλλάξει την λογική των ανδρών σε μια σειρά θέματα»
Όπως διαπιστώνουμε όλοι τα τελευταία 5 χρόνια η κατάσταση στην Ελλάδα έχει αλλάξει πολύ. Όλοι μιλούν πια ανοιχτά για το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης, οι σεξιστικές συμπεριφορές και τα στερεότυπα δεν είναι πια αποδεκτά και πυροδοτούν αντιδράσεις που γίνονται viral. Όροι όπως το gender fluidity πια είναι μέσα στο λεξιλόγιο μας και το bodyshaming δεν είναι αποδεκτό. «Όσον αφορά τις μεγαλύτερες γενιές δεν θα προλάβουμε να αλλάξουμε τις ξεπερασμένες νοοτροπίες. Όμως ευτυχώς τώρα μεγαλώνει μια γενιά που θεωρεί δεδομένα πράγματα, που ούτε εγώ που είμαι 25 δεν τα θεωρούσα Για παράδειγμα η εξοικείωση που έχουν οι νέες γενιές με την ορολογία της LGBTQIA+ Κοινότητας είναι κάτι που στα 18 μου ίσως δεν γνώριζα ούτε σαν λέξη. Ό, τι αντιδραστικό έχει απομείνει προέρχεται από αυτές τις παλαιότερες γενιές τις οποίες όμως κανείς δεν είχε πάρει την πρωτοβουλία και την ευθύνη να εκπαιδεύσει. Εμείς οι νεότερες εκπαιδευτήκαμε και αρχίσαμε να βλέπουμε σαν φυσιολογικές κάποιες συμπεριφορές και μέσα από τα socialmedia. Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα υπάρχουν μεγάλες αντιφάσεις. Μόνο μιάμιση ώρα δρόμος είναι από την Έδεσσα μέχρι την Θεσσαλονίκη και τα πράγματα για τις γυναίκες σε αυτές τι δύο πόλεις είναι πάρα πολύ διαφορετικά. Στην επαρχία υπάρχει τεράστια ανάγκη για στήριξη και ενδυνάμωση των γυναικών. Από την άλλη βλέπεις μια γυναίκα να γίνεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πράγμα που έχει τεράστια βαρύτητα σε συμβολικό και κάθε άλλο επίπεδο».
Όταν της ζητάω να μου διηγηθεί μια ιστορία γυναικείας ενδυνάμωσης η Έφη επιλέγει αυτή της πρόσφυγα της Annie η οποία ήταν δικηγόρος από την Συρία. Γνωρίστηκαν τυχαία όταν ταξίδεψαν δίπλα δίπλα στο ΚΤΕΛ από την Θεσσαλονίκη προς της Έδεσσα. Η Annie διηγήθηκε στην Έφη την συγκλονιστική ιστορία της. Μαζί με τον άνδρα και τα δύο μικρά της παιδιά ξεκίνησαν με τα πόδια από την Συρία όμως όταν έφτασαν στην Τουρκία εκείνος πούλησε σε traffickers το μεγαλύτερο παιδί τους για να βρει χρήματα ώστε να μπορέσει να πάει στην Σουηδία να συναντήσει την ερωμένη του. Η Annie έκανε έναν τεράστιο αγώνα για να βρει το παιδί της, τα κατάφερε και έφτασε στην Ελλάδα μαζί και με άλλους συμπατριώτες τις εγκαταστάθηκε σε ένα χωριό στα Γιαννιτσά. «Όταν την επισκέφτηκα στο σπίτι της όπου ζούσαν διαφορετικές γενιές γυναικών παρατήρησα πόσο διαφορετικές ήταν. Οι νεότερες γυναίκες και τα κορίτσια που μεγάλωσαν μέσα στον πόλεμο και την δυσκολία ήταν πιο ώριμες, δυνατές και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από τις μεγαλύτερες που είχαν ζήσει μια πιο τακτοποιημένη και εύκολη ζωή. Νομίζω πως αυτό θα συμβεί και στην δική μας περίπτωση. Οι γενιές που ζήσαμε πολύ άνετα είναι δύσκολο να αποκτήσουμε την πειθαρχία και την αυτοπεποίθηση τώρα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις. Επειδή ακριβώς οι γενιές μετά από μας δεν θα τα βρουν τόσο εύκολα θα γίνουν πιο ώριμες και δυνατές. Αν εμείς με τόσα λίγα ερεθίσματα και καθυστερημένα μπορέσαμε και κάναμε κάτι, οι επόμενες γενιές θα μπορέσουν να απογειωθούν».
Μάθετε περισσότερα για τις επόμενες δράσεις για το H3RS αλλά και την εξαιρετική σειρά podcast The K.E.Y podcast στο h3rs.org.
