Με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε όσους απόλαυσαν την παύση των εορτών, σε όσους μπήκαν οικειοθελώς ή αναγκαστικά σε παύση και σε όσους χρειάζονται μια παύση και δεν τολμούν να την χαρίσουν στον εαυτό τους.
Έχετε νιώσει ποτέ την ανάγκη για μια μεγάλη παύση; Έχετε ευχηθεί η ζωή να είχε ένα pause button που να πάγωνε την πραγματικότητα για να είχατε τον χρόνο να ξεκουραστείτε, να ανασυνταχθείτε, να επαναπροσανατολιστείτε και να συνέλθετε από όποια απογοήτευση, ατυχία ή καταστροφή μπορεί να βρέθηκε στον δρόμο σας.
Οι Αγγλοσάξωνες έχουν όνομα για αυτό. Το λένε hiatus και περιγράφει αυτή την διάθεση αλλά και κατάσταση απόλυτης παύσης, διαλείμματος που μπορεί να περιλαμβάνει από ένα long weekend μέχρι ένα ετήσιο sabbatical ή και ακόμη και μια μακρά παύση χωρίς συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης.
Σε έναν κόσμο που μοιάζει να λειτουργεί -και να απαιτεί και από τους υπόλοιπους να λειτουργούν- 24/7, η έννοια του hiatus μπορεί να μοιάζει σαν λάθος στο σύστημα. Σαν αυτοτρικλοποδιά σε έναν ανταγωνιστικό corporate κόσμο. Σαν "αυτοκτονία" σε μια πάντοτε up scaling entrepreneurial λογική. Σαν σίγουρη ήττα σε μια κούρσα που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Πολλές φορές όμως μια παύση είναι απαραίτητη για ανασύνταξη. Για να αποκτήσει κανείς μια καλύτερη οπτική της πορείας του. Πιθανόν για να την διορθώσει. Να καταλάβει προς τα πού πηγαίνει και γιατί.
Κάποιες άλλες φορές γιατί απλά χρειάζεται μια παύση. Χωρίς απώτερο στόχο και σκοπό, χωρίς σχεδίο. Γιατί απλώς δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Αυτή η παύση είναι απαραίτητη για να μας εξασφαλίσει την ησυχία που χρειαζόμαστε για να μπορέσουμε να ακούσουμε την εσωτερική φωνή μας, απομονώνοντας τον θόρυβο ενός συστήματος που μας αποπροσανατολίζει. Το απέδειξε η πρόσφατη πανδημία που έκανε πολλούς να αναθεωρήσουν τις προτεραιότητες της ζωής οδηγώντας στο φαινόμενο της Μεγάλης Παραίτησης.
Είναι αυτή η παύση που θα μας κάνει να μπορέσουμε να αποδεχτούμε ότι ο χάρτης της ζωής μας είναι μια σειρά από ups and downs και να είμαστε εντάξει με αυτό.
Είναι τότε που θα μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από την δικτατορία των resolutions, -τόσο επίκαιρες πάντα κάθε αρχή χρονιάς- και να αφεθούμε στην ελευθερία του να πηγαίνουμε με την ροή των πραγμάτων.
Και είναι τότε που θα καταφέρουμε να κατακτήσουμε αυτή την ανθεκτικότητα που δεν τρέφεται μόνο από τον ενθουσιασμό και τα πυροτεχνήματα κάθε νέας αρχής αλλά από την ήρεμη δύναμη της κανονικότητας, του αρκετά καλού και της επαναλαμβανόμενης ρουτίνας του να είσαι εκεί.
Αυτή τη νέα χρονιά πατήστε όσες φορές έχετε ανάγκη το pause και άλλες τόσες το play της ζωής σας.